Γράμμα του Νίκου Κουνταρδά από το Νοσοκομείο

Γράμμα του Νίκου από το Νοσοκομείο όπου βρίσκεται στη 13η συνεχόμενη μέρα απεργίας πείνας. Από χτες ξανάρχισε την απεργία δίψας και οι επόμενες μέρες είναι πλέον πολύ κρίσιμες για τη ζωή του.

Γράφω δύο λόγια σε μια χαρτοπετσέτα.Κρυφά. Μου έχουν απαγορέψει τα πάντα. Έιμαι σε καθεστώς πλήρους απομώνοσης.Δεν ξέρω τι γίνεται εκεί έξω. Πραγματική τρομοκρατεία από το βαθύ κράτος. Όμως θεωρώ δεν είπα την τελευταία λέξη. Έλπίζω να φτάσουν αυτά έξω και να γίνουν γνωστά , να διαδωθούν. Ό,τι και να γίνει. Να ακούσουν όλοι την κατάθεση ψυχής που έκανα πριν μια εβδομάδα στο Radio Revolt. Η κατάσταση και οι συνθήκες εδώ θυμίζουν άλλες σκοτεινές εποχές. Έχουν λυσσάξει όλοι μαζί μου. Δεν ξέρω άν θεωρούμαι πολιτικός κρατούμενος της δημοκρατίας τους, το σίγουρο είναι ότι αν κάποτε πέσει αυτή η κυριαρχία ίσως αναγνωριστώ ώς ένας πρώην πεσόντας ή πρώην κρατούμενος της "δημοκρατίας" τους. Κάτι σαν το τωρινό πολυδιαφημισμένο, πολυτιμιμένο και αναγνωρίσιμο από όλους συναποφηλακισθέντων - εξορισθέντων της δικτακτορίας. Ως τότε τι ψάχνεις... εκκωφαντική σιωπή. Σιωπή σαν ομερτά που δεν πρέπει να "σπάσει". Δεν πειράζει , κάποτε θα καταλάβουνε , ίσως ξυπνήσει ο λαός.

Εδώ , στο κρατικό τώρα, νοσηλεύομαι από την παρασκευή όπου μεταφέρθηκα σε ημιλυπόθυμη κατάσταση με πίεση 7-5 , ζάχαρο 45 και ελαφρύτερος κατά 6 κιλά. Άς περιγράψω το τι συμβαίνει. Οι γιατροί προσπαθήσανε να μου βάλουνε ορό , όμως δεν δέχτηκα. Συνολικά πάντως ομολογώ ότι παρά τις πιέσεις του κράτους έχουν κρατήσει αξιοπρεπή στάση. Όμως το βράδυ, ξημερώματα Σαββάτου, όσο εγώ δεν είχα τις αισθήσεις μου μπήκε μία περίεργη τύπισα συνοδεία μπάτσων και μου έκανε ενέσεις ζαχαρούχου νερού και βιταμινών. Έιναι ένα περιστατικό που θέλω να δημοσιοποιήσω και να καταγγείλω καθώς υπάρχει και η μαρτυρία του μοναδικού μου συγκρατούμενου εδώ.

Αυτό που θέλω να αναδείξω είναι ότι όλοι μπορούμε να φανταστούμε το τι συνέβει τότε με τον Σάββα Ξηρό στον Ευαγγελισμό. Και επειδή αναφέρθηκα στην παρασκευή, θέλω να ευχαριστήσω τους φίλους και συντρόφους που αναστατώσανε την περιοχή του κρατικού. Συγκινητικά και ευχάριστα για μένα, δυσάρεστα για τον εχθρό. Όπως να ευχαριστήσω και την επομένη το πρωί όλα τα παιδιά που ήρθατε εδώ. Ηταν μια κίνηση που μου ζωντάνεψε την ψυχή. Έμαθα και χάρηκα για την επιβλητική πορεία στη αναρχομάνα Ξάνθη. Όπως και για την επιθέσεις στα ματ στη Τρικούπη και στη Σαλονίκη. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ φίλους και συντρόφους από κάθε γωνιά του Ελλαδικού χώρου για την πολύμορφη αλληλεγγύη.

Τώρα κάποια ευχαριστώ αλλοιώτικα.

* "Ευχαριστώ" τους "υπεύθυνους" του υπ. δικαιοσύνης που συνοστίζονται έξω απ'τό θάλαμο που φρουρούμαι για να λύσουν το πρόβλημά μου.
* "Ευχαριστώ" τις εισαγγελικές και αστυνομικές αρχές που σε 10 λεπτά με τύλιξαν σε μια κόλλα χαρτί, ενώ το αρμόδιο πλέον συμβούλιο δικαστών Κομοτηνής για την αποφυλάκισή μου χρειάζεται περισσότερο από 10 μέρες.
* "Ευχαριστώ" τους ανθρωποφύλακες για την ευγενική μεταχείρηση κατά την μεταγωγή- απαγωγή μου από τις φυλακές Κομοτηνής, αντάξια και υποδειγματική για ένα κρατούμενο απεργό πείνας και δείψας.
* "Ευχαριστώ" συγκρατούμενό μου στις φυλακές Κομοτηνής που ώς ένδειξη αλληλεγγύης απείχε από το συσσίτιο , έκαψε την πτέρυγα όταν έμαθε για βασανιστήρια και συνεχίζει να μου συμπαραστέκεται στον ύποπτο αγώνα μου.
* "Ευχαριστώ" εδώ στο κρατικό τη φρουρά που μ'άφήνει να πάρω τηλέφωνα, που "σέβεται" τα προσωπικά δεδομένα και "σέβεται" τα δικαιώματα ενός κρατουμένου.
* "Ευχαριστώ" το παρακράτος που "δεν" έχει απειλήσει τους γονείς μου...
* Τέλος να "ευχαριστήσω" προκαταβολικά όλα αυτά τα λαμόγια που θα λασπώσουν και θα κατασυκοφαντήσουν αυτή τη δεύτερη και πιο δύσκολη προσπάθεια να βρώ το δίκιο μου.

Σήμερα Τετάρτη 27/5/09 μεσημέρι ξεκίνησα τη 2η και τελευταία απεργία πείνας και δίψας. Θα πολεμήσω για το δίκιο μου με κάθε μέσο. Αν δεν υπάρχει λύση ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ!

Κλείνοντας δυο χάρες. Έιχα υποσχεθεί κάτι στον Αλέξη στο Π.Φάληρο , ίσως δεν προλαβαίνω. Σύντροφοι προπαγανδίστε τώρα που είναι περίοδος πανελλήνιων εξετάσεων στα σχολεία αυτά τα πράγματα : 6/12/08-6/6/09. Κανείς (συμ)μαθητής μας φέτος υποψήφιος στην ελ.ας. ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

και τέλος την Ξάνθη και τα μάτια μας.

Δεν είμαι από αυτόν τον κόσμο ,

ΖΗΤΩ Η ΑΠΌΛΥΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Με αληθινή αγάπη, Νίκος Κουνταρδάς